Franz Schubert en Carl Czerny – twee tijdgenoten, woonachtig in dezelfde stad, beiden op hun eigen manier nauw verbonden met Beethoven. De eerste klom op en wordt tegenwoordig beschouwd als een van de belangrijkste componisten uit de hele muziekgeschiedenis; de tweede, hoewel een zeer productief componist en een zeer geliefde leerling van Beethoven, bleef in de volksherinnering vooral over als leraar en schepper van talrijke studiewerken van weinig muzikale waarde. Zijn Grande Sonate in D mineur, verreweg de langste van zijn elf sonates, werd onmiddellijk na Beethovens dood geschreven en kan worden beschouwd als een poging om het domein van diens Hammerklavier Sonate te bereiken: met zijn zeven delen en spectaculaire technische uitdagingen is het werk een lang vergeten meesterwerk dat zijn plaats verdient tussen de grote oeuvres van de 19e eeuw. In deze opname presenteert Aurelia Vişovan het voor de allereerste keer aan het publiek op een fortepiano, naast Schuberts dramatische Sonate in C-klein, D. 958, gecomponeerd in hetzelfde jaar.

Booklet: EN, FR, DE