Radicaal, gedurfd en uiterst verfijnd: zo zag C.P.E. Bach zijn nieuwe weg voor het Oratorium, nadat de Passionen van zijn vader het hoogtepunt van de barok hadden ingeluid. Aangemoedigd door zijn peetvader Telemann en bevrijd van het juk van de grillige Frederik van Pruisen, kwam hij in Hamburg terecht bij een publiek dat hongerig was naar nieuwe muziek. En hij bracht hen zijn oratoria, niet langer in kerken maar in concertzalen, waar hij de onverdeelde aandacht van de luisteraar opeiste met plotselinge veranderingen van stemming en kleur.

Die Auferstehung und Himmelfahrt Jesu liet inderdaad zijn sporen na: zowel Haydn als Beethoven toonden grote belangstelling na een reeks van drie uitvoeringen onder leiding van Mozart in Wenen. Het effende niet alleen de weg voor Haydns oratoria, maar er zijn ook duidelijke invloeden op de enkele jaren later geschreven Pamina-aria’s in Die Zauberflöte. C.P.E. Bach schreef aan zijn uitgever Breitkopf: “Ik denk dat dit het beste werk is dat ik ooit heb geschreven.”

Booklet : EN, FR, DE

Gezongen teksten: DE, EN